หน้าเว็บ

เรื่องลึกลับสัมพะเวสีติดตามทับร่างตอนนอนหลับ

                 



       


  .สวัสดีครับทุกท่าน
ยินดีที่เข้ามาอ่านข้อความนี้
วันนี้จะขอพูดถึงเรื่องราวเกี่ยวกับการต่อชะตา
แบบความเชื่อโบราณที่ท่านถือปฏิบัติสืบเนื่องกันมา
หลายยุคหลายสมัย หลายชั่วอายุคน ฯ
ที่แรกผมเองไม่ค่อยจะมีความเชื่อมั่นเท่าไรนัก ที่เกี่ยวกับเรื่อง โชค ชะตา
 เคราะห์กรรม แต่อย่างใดฯ

แต่แล้ววันหนึ่งก็มีเหตุการณ์เกิดขึ้นกับชีวิต ไม่เคยคาดคิดมาก่อน 
แล้วมาเกิดกับชีวิตจริงๆตอนวัยยังเป็นเด็ก
เหตุการณ์ทุกอย่าง ยังจำได้เป็นภาพติดตาตั้งแต่สมัยวัยยังเด็ก 
ตอนยังเป็นวัยเด็กผมเองได้มีโอกาสเข้าบรรพชาเป็นสามเณรตั้งแต่อายุยังน้อยๆ
ด้วยการบวชลูกแก้วตามประเพณีของชาวไทยใหญ่ ทางภาคเหนือ(แม่ฮ่องสอน) 
พอหลังจากได้บวชเสร็จก็อยู่ต่อเรื่อยๆไม่ได้สึกลาออกมาเหมือนเด็กคนอื่นๆเขา
เนื่องจากส่วนตัวนั้นชอบที่จะอยู่ในการอยู่ใต้ร่มผ้ากาสาวพัตร
อีกทั้งยังได้ศึกษาเล่าเรียนในธรรมวินัย,
และประพฤติปฏิบัติในธรรมวินัยฯ
คือได้เป็นส่วนหนึ่งของสังคมผู้ด่ำรงค์สืบทอดพระศาสนาฯ
ยังรู้สึกว่าการดำรงค์ในเพศบรรพชิต เป็นเพศที่ถือศีลที่บริสุทธิ์ 
ปราศจากการฆ่าสัตว์ตัดชีวิต
ทำให้ความเป็นอยู่แตกต่างออกไปจากเด็กคนอื่นๆ
รู้สึกชอบในความเป็นอยู่ ณ ตอนนั้น
แต่เรื่องราวที่จะพูดถึงนี้ เป็นเรื่องราวที่เกิดขึ้นกับชีวิตจริงๆของผม
 ตอนที่เป็นสามเณรน้อยในวัยนั้น 
คือ บ่อยครั้งผมรู้สึกมีสิ่งลึกลับบางอย่างที่ไม่สามารถมองเห็นด้วยตาเนื้อเปล่า
มาติดต่อและติดตามคอยรังควานใจเสมอๆ
คือสิ่งที่ว่านั้นชอบรบกวน หลอกหลอน ทำให้ขนลุกขนผอง 
ในเวลากลางค่ำกลางคืน ยามนอนหลับฯ
บ่อยครั้งนำเรื่องนี้ไปเล่าให้ใครๆเขาฟังหลายคน
บางคนก็บอกว่าเป็นผีอำบ้างฯ บ้างก็บอกว่าสัมพะเวสีติดตามบ้างฯ 
ผีตายโหงติดตามบ้าง เป็นเรื่องของเจ้ากรรมนายเวรขอส่วนบุญบ้างฯ

       ผมก็ไม่รู้จะเชื่อใครดี วิธีแก้เคล็ดแก้กรรมต่อมีอะไรต่างๆ
ผมก็ทำมาหมดแล้ว ตามที่หลายๆคนแน่นำ อาการนั้นเกิดได้
ก็ต่อเมื่อนอนหลับเท่านั้นน่ะครับ
ตอนนอนหลับแล้วก็ฝันเห็นบางสิ่งบางอย่าง 
บางทีก็เห็นภาพเป็นหน้าคนบ้าง, เห็นภาพเป็นเด็กบ้าง, เห็นเป็นสิ่งดำๆบ้าง
คนยิ้มให้บ้าง,พอเห็นสิ่งเหล่านี้อาการก็เริ่มเป็นคือมีสิ่งลึกลับบางสิ่งบางอย่าง
มาทับบนร่างชนิดแบบที่ว่าดิ้นไม่หลุด

      กว่าจะหลุดรอดได้ต้องฝืนตะโกนร้องแต่เสียงออกมานั้นไม่เป็นภาษาคน
เสียงค่อนข้างน่ากลัว พอสมควร พอตื่นลุกขึ้นได้บวกกับความมืดในเวลากลางคืน
ทำให้ยิ่งน่ากลัว เยือกเย็น จับขั้วหัวใจ ยิ่งบางคืน ตอนอนคนเดียว
สิ่งที่มานอนทับแทบจะทุกคืนไม่เคยเว้น

   บางคืนสิ่งนั้นมาเล่นงานผมจนสองสามรอบ 
ก่อนมันจะมาทับร่างตัวเรานั้นรู้สึกตัวอยู่ และได้ยินเสียงบางอย่าง
ถ้าตื่นทัน รีบตื่นสิ่งนั้นก็ทำอะไรเราไม่ได้  แต่ถ้าตื่นไม่ทัน
มันมาเล่นงานจนกว่าจะพอใจ แล้วจึงค่อยปล่อยแล้วหายจากไปฯ

  ครั้งหนึ่ง ณ วัดทุ่งมะส้าน จ. แม่ฮ่องสอนฯ 
เหตุการณ์ตอนนั้น ผมไม่รู้จะพึ่งพาอะไรได้
เพราะว่ามันรู้สึกทรมานใจในเวลากลางค่ำกลางคืน
ที่ต้องโดนนอนทับเป็นประจำ 
พอดีวันนั้นด้านหลังพระประธานเห็นมีตะกรุตชุดใหญ่ ชุดหนึ่ง
อยู่เป็นห่อ น่าจะเป็นตะกรุตที่ญาติโยมนำมาเก็บไว้
พอผมเจอเข้าผมเลยมีความคิดว่าสิ่งนี้กระมั่งที่เป็นของดีจะปกป้องเราได้
จากภัยผู้ลึกลับ ที่ชอบมาเยี่ยมเยือนในยามค่ำคืน
คิดได้ดังนั้นแล้วก็เอาตะกรุดนั้นมาวางไว้บนหน้าอกกอนนอน 
คิดว่า เครื่อง รางของขลังคงจะช่วยอะไรได้บ้าง
แต่พอนอนหลับเข้าจริงๆ ตะกรุดไม่สามารถป้องกันได้
สิ่งนั้น ก็ยังมาทับร่างเหมือนค่ำคืนที่ผ่านๆมา
เครื่องรางของขลังก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากปล่อยให้มันเลิกไปเองฯ

ต่อมาอีกวันหนึ่ง มีความคิดใหม่ละทีนี้
ช่วงหัวค่ำผมได้นำเอามีดทำสวนเล่มหนึ่งลับไว้อย่างคมกรีด 
หวังว่าจะเอามีดฟันตอนมันมาในยามค่ำคืน
พอตกกลางคืน ก่อนนอนกำมีดไว้อย่างแน่น
แต่พอเอาเข้าจริงๆกลับไม่มีเรี้ยวแรงที่จะกำมีดฟันเลยแม้แต่นิด
ต้องดิ้นกันอีกตามเคยจนกว่ามันปล่อย
พอมันปล่อยคิดแผนใหม่อีก
ที่นี้ผมนำเอามีดมาตั้งบนหน้าอก ตั้งใจว่าให้สิ่งนั้นมาเสียบตัวเอง
ตอนมันมานอนทับ พอกลางดึกตอนนอนหลับ มันมาทับเข้าจริงๆ 
ผมรู้สึกได้ว่า มีดไม่ได้อยู่บนหน้าอกละ จะกำมีดก็ไม่ได้อีกเช่นเคย 
คือไม่มีแรงที่จะกำคล่ายๆว่าชาไปทั้งตัว

แต่ก็ยังดิ้นตามประสา ทั้งดิ้น ทั้งร้อง เพื่อนสามเณรที่นอนข้างๆ
ก็ไม่ยอมตื่นต้องแบบว่าดิ้นสู้จนกว่ามันจะปล่อย
ใน ขณะมันจะปล่อยนั้น มีดก็วางอยู่บนฝามือ
รู้สึกได้อยู่ว่ามีดยังอยู่ พอมันปล่อยปู๊ปกำมีดจนสุดแรง 
ลุกขึ้นได้ก็ฟันทันที ทันไดที่ผมฟันมั่วๆนั้น
ได้ยินเสียงตินวิ่งเท่าตินเเมววิ่งลงบันไดไปในความมืด
มันเกิดขึ้นเร็วมากจากที่นอนกับบันไดน่าจะห่างกัน ประมาณสักสิบเมตรคงได้
เพราะว่าพวกผมที่เป็นสามเณรนอนกันบนศาลาใหญ่
ศาลาใหญ่ก็โล่ง จากพระประธาน โล่งหยั่นนบันได 
ไม่มีฝาผนังกั้น
แปลกตรงที่มันไวมาก วินาทีที่ผมฟันไปฟันมามั่วๆ
กับเสียงที่วิ่งลงบันไดเกิดขึ้นพร้อมกันอย่างรวดเร็ว
พร้อมๆกัน โดยไม่ทันมองเห็นอะไรฯ
++++++++++++++++++++++++++++
     เหตุการณ์ต่อมาเกิดอีกที่หนึ่ง เกิดขึ้น
ที่ จ.กาญจนบุรี, ที่วัดไชยชุมพลชนะสงครามฯ
คือตอนนั้นได้มีโอกาสมาศึกษาเล่าเรียนพระบาลีที่วัดแห่งนั้น
คือตอนนั้นได้มีโอกาสมาศึกษาเล่าเรียนพระบาลีที่วัดแห่งนั้น
มีอยู่คืนหนึ่ง ขณะที่ผมนอนอยู่นั้น ผมนอนหันหน้าเข้าไปหาทางด้านฝาผนัง
ชึ่งเตียงนอนก็ติดผนังพอดี แต่ในคืนนั้นนอนไปโดยไม่ได้ปิดไฟ
นอนจนหลับ เหตุการณ์ลึกลับนั้นมาอีกตามเคย
คือมาทับร่าง ขยับตัวไม่ได้ ร้องเสียงไม่ออก 
เหมือนมีคนจับเรากดไว้ด้วยมือสองข้าง
เรี้ยวแรงเท่ากับผู้ใหญ่จับเด็กกดไว้กับฟื้นไม่ให้ดิ้น 
แต่วันนั้น ยังสามารถลืมตาได้
พอลืมตาเท่านั้น ได้มองเห็นเงาตรงฝาผนังที่หันหน้าเข้าพอดี
เงานั้นภาพเหมือนโครงกระดูก เห็นส่วนส่วนหัวกะโหลกอย่างชัด
กำลังทับอยู่บนร่างของผม แต่ไม่สามารถทำอะไรได้นอกเสียจากดิ้นๆ 
จนเขาพอใจแล้วปลดปล่อยเองเหมือนทุกๆครั้งที่ผ่านมาฯ

อีกเหตุการณ์ต่อมา หลังจากได้ศึกษาพระบาลี 
ได้ย้ายมาอยู่แถวอำเภอบ้านโป่ง
วัดรับน้ำ จ. ราชบุรี เหตุการณ์มีอยู่ว่า วันหนึ่งพอตอนช่วงกลางดึก
ถึงเวลา มันต้องมาทุกคืนอยู่แล้วโดยไม่ต้องสงสัย
ครั้งนั้นช่วงที่มันทับผมดิ้นสุดขีดเท่าที่แรงมี รู้สึกว่าขัดขืนมันอย่างสุดเรี้ยวแรง
เลยที่เดียว ชนิดที่ดิ้นแบบลุกขึ้นได้แล้ว แต่ก็ยังเป็นท่านั่งก้มๆเงยๆ
ถึงขนาดนั้นลุกขึ้นได้แล้วและก็ตื่นแล้ว แต่ยังไม่ยอมปล่อยตัวผม
รู้สึกมีคนขี่คอ ผมดิ้นทุรนทุราย เพื่อให้สิ่งที่ขี่คอนั้นหลุด เป็นพักใหญ่ๆ
เหมือนเด็กเล่นขี่คอกันอย่างไงอย่างงั่น พอดิ้นหลุดได้ ก็รีบเปิดไฟ 
แต่ก็ไม่มีภาพอะไร แต่หูได้ยินเสียงแว่วๆ
เป็นเสียงเด็กทารกร้อง ดังมาจาก แถวละเเวกหมู่ บ้าน
ถึงกระนั้น ก็ไม่ได้คิดอะไร คิดว่า คงเป็นเสียงเด็กชาวบ้านเขาร้อง
ตามประสาทารกเท่านั้น แล้วก็หลับต่อ พอตอนเช้า เหตุการณ์ ก็ปกติทุกอย่าง 
ไม่เคยมีอะไรผิดปกติในเวลากลางวัน แต่อย่างใดฯ
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
    ต่อมา ไม่ช้าไม่นาน ผมได้มีโอกาสบวชเป็นพระภิกษุในพระพุทธศาสนา
แต่อาการที่ชอบเป็นตอนกลางคืนนั้น ก็ไม่มีท่าทีจะหายง่ายๆ
เป็นมาตั้งแต่ยังเป็นเณรน้อย จนบวชเป็นพระ ใช้ว่าเป็นพระถือศีล ปฏิบัติธรรม
 จะปราบสิ่งลึกลับได้ หาไม่เลย นอกเสียจาก ท่านจะศึกษาเล่าเรียนจากต่ำหรับต่ำรา
 ต่อจากโบราณจารย์ เท่านั้น
อีกทั้งตัวผมยังทำบุญสะเดาะเคราะห์ ด้วยวิธีการปฏิบัติต่างๆ
ตามคำแน่นำจากใครหลายๆคน แต่ไม่สามารถจะแก้ไขสิ่งลึกลับนั้นได้เลยฯ
ต่อมาอีกครั้งหนึ่ง ได้มีโอกาสเดินทางไปชลบุรี ปฏิบัติธรรมอยู่ที่สำนักสงฆ์ วัดเขาพริกฯ

แต่สำนักสงฆ์ที่นั้นเตียงนอนเขาค่อนข้างไม่ธรรมดาเพราะเขา
เอาฝาโลงมาสร้าง คือโลงศพที่เคยบรรจุศพแล้ว ไม่ได้เผ่าฝา เก็บฝาไว้ 
สร้างอย่างอื่นที่นำมาใช้เป็นประโยชน์ได้
เพราะว่าฝาโลง บางที่ก็ทำจากไม้อัดบ้าง ไม้จริงบ้าง
ชึ่งเป็นไม้ที่ยังนำไปใช้งานได้อยู่ เขาจึงนำฝาโลง
นำมาสร้างเป็นเตียงนอนของพระ
เพราะว่าทางวัดไม่ค่อยคิดอะไรมากหมาย
เหมือนชาวบ้านธรรมดาทั่วๆไปฯ
มีอยู่วันหนึ่งคืนนั้นผมนอนบนเตียงนั้นรู้สึกไม่ค่อยดีก่อนจะหลับ
ได้ยินเสียงแปลกๆ แว่วๆ เข้ามาในหู ตอนครึ่งหลับครึ่งตื่นยังไม่หลับสนิดฯ
แต่ก็คิดว่าเราเป็นพระนักปฏิบัติสักอย่างกลัวไปทำไมเรื่องผีๆสางๆ
พอนอนได้สักพัก มาเหมือนเดิม มาอำมาทับร่างเหมือนเคย
ก็ดิ้นกันไปตามระเบียบปกติดิ้นๆจนตกเตียงทีนี้ก็เลยนอนข้างล่างฯ
คิดว่าบนเตียงมันคงทับกันง่ายมากเพราะมันเป็นเตียงที่ทำมาจากฝาโลงศพของผู้ที่ตายแล้วฯ

ต่อมาจากชลบุรีฯ ได้จาริกเดินทางไป จ. นครปฐม 
ณ วัดดอนยอ มีอีกคืนหนึ่ง คืนหนึ่งคืนนั้นช่วงนอนหลับได้ฝันเห็นเด็ก
คนหนึ่งเกาะอยู่บนต้นกระถินแล้วค่อยๆหันหน้ามายิ้มให้ 
พอฝันเห็นเท่านั้นมันมาทับร่างอีก ตื่นขึ้นมาตอนเช้า 
จำภาพเมื่อคืนนั้นติดตายังไม่หาย 
ผมรีบลงดูต้นกระถินที่อยู่หน้ากุฏิ
จุดตรงที่มันมาเกาะอยู่ มีแต่ต้นไม่เปล่า ไร้ร่องรอย
ทั้งๆที่ ไม่เคยทำกรรมเวรอันใดกับเด็กไว้เลย
แต่ภาพที่เห็นในฝันเป็นเด็กแก้ผ้าแล้วเกาะอยู่บนต้นไม้ฯ

     พออกพรรษาแล้วได้เดินทางปฏิบัติธรรมไปเรื่อยๆ 
แต่การปฏิบัติ ของพระที่ผมปฏิบัติวันนั้น ช่วยอะไรไม่ได้กับ สิ่งลึกลับ
ที่มาหาช่วงกลางคืน แต่ที่ออกปฏิบัตินั้นก็ไม่ได้คิดที่จะแก้ไขอะไรเลย
เพราะถูกติดตามมาไม่รู้กี่ปี กี่ปี จนชินกับอาการนั้น ก็ว่าได้ฯ

   อาการนั้นๆก็ไม่ได้แปลกประลาดใจ หรือสร้างความทุกข์แต่ประการใด
คือไม่ได้มีอาการสะทกสะท้านอะไรมากนักฯ

บางทีก็คิดว่า เป็นเวรกรรมของเราก็แล้วกัน 
ไม่คิดแล้วที่จะทำให้อาการนั้นหาย
ไหนๆ เราก็ดำรงชีพอยู่ในเพศบรรพชิต 
ไม่มีอะไรที่ต้องกังวลใจอยู่แล้ว พอหลังจากจาริกป่าปฏิบัตินั่งสมาธิอยู่เรื่อยๆ 
นั้น ก็ได้มีโอกาส กลับไปทางบ้านแถว แม่ฮ่องสอน ส่วนมากไม่เคยอยู่บ้าน 
ตั้งแต่เล็กจนโต
แต่ก็กลับมาเยี่ยมเยือนโยมแม่อยู่บ้าง 
มีอยู่คืนหนึ่ง ในบ้านโยมแม่นั้น เวลาหลับนอนกลางคืน
ก็เริ่มทำการทับร่างอีก ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าสิ่งนั้น ติดตามไปมาได้ขาดนี้ 
ทั้งๆที่ข้าม จังหวัดไปๆมาๆ จากเหนือ ล่องใต้ จากใต้ขึ้นเหนือ 
ไม่ได้หลุดล่องลอยหายไปไหน แล้ว เขาจะขึ้นรถ 
ลงเรือ นั่งเครื่องไปกับเราตลอดอย่างนั้นหรื่อเปล่า
ข้อข้องใจอันนี้ ไม่สามารถไขได้ฯ

แล้วที่ถูกสิ่งลึกลับติดตามคอยทับร่าง ทับไปเพื่ออะไร?
ไม่เห็นบอกกล่าว ขอส่วนบุญแต่อย่างใด แต่ส่วนบุญส่วนกุศล
ก็ทำการกรวดน้ำ อุทิศส่วนกุศล ให้แก่เจ้าที่เจ้าทาง เจ้ากรรมนายเวร 
แต่ก็ไม่มีการตอบรับส่วนบุญแต่อย่างใดฯ

คืนหนึ่ง ที่บ้านโยมแม่นั้น ตอนนอนหลับได้มีกิจกรรม สิ่งนั้นมาอีก 
ร้องไม่ค่อยจะเป็นภาษาคนยังที่กล่าว พูดได้ว่าบ้านใกล้เรือนเคียงตื่นกันทั่วหน้าฯ
คืนนั้นโยมแม่นอนอยู่โรงครัว คือโรงครัวเป็นอีกบ้านหลังหนึ่งบ้านหลังเล็กๆ
ที่ติดกับบ้านหลังใหญ่
โยมแม่ได้ยินจนตื่น บ้านใกล้เรือนเคียงก็ถามกัน ใครเป็นอะไรยังไง
เพราะส่วนมากตอนผมเป็นพระไม่ค่อยได้จำวัดทางบ้านอยู่แล้ว 
โยมแม่ก็ขึ้นมาที่บ้านหลังใหญ่มานั่งเฝ้า จนหลับ 
เช้าขึ้นมา ต่างก็ถามเรืองราวที่นอนร้องเอะอะเสียงดัง
เรื่องราว ไปยังไง มายังไง ก็บอกเล่าไปตามเหตุการณ์ปกติ
พูดได้ว่าเป็นปกติอยู่แล้วที่เป็นแบบนั้นฯ

แล้วคนแถวนั้นก็ไม่มีใครรู้ได้ว่ามีวิธีแก้ วิธีรักษา 
และอีกอย่างก็ไม่ได้เอาใจใส่ อะไรมาก
คิดได้เหมือนเดิมว่า เป็นเรื่องปกติฯ

ต่อมา ก็ไปๆมาๆ ปกติแล้ว เป็นคนชอบปฏิบัติ มักน้อยสันโดษ ชอบสงัด
และเป็นคนชอบนั่งสมาธินานปฏิปทาเดินป่าเดินเขาธุดงค์ไปเรื่อยๆ
ตามประสาพระนักปฏิบัติธุดงค์ด้วยกันหลายๆองค์เป็นเวลาหลายปี
เรียกได้ว่าเที่ยวแบบพระ คือการเดินธุดงค์ไปทุกภาคแทบทั่วประเทศไทย
พระนักปฏิบัติส่วนมากได้มีโอกาสเที่ยวทั่วมากเลยนะครับ ภจนภัยหลายๆที่
ยิ่งบวชนาน ยิ่งเที่ยวทั่ว ได้ไปหลายที่ หลายป่า หลายเขา หลายลำเนาไพร
พระส่วนมากไม่ค่อยได้เที่ยว ในเมืองหรือสถานที่ท่องเที่ยวที่ขึ้นชื่อของเมืองไทย

หรือสถานท่องเที่ยวที่ขึ้นชื่อกับงจังหวัด แต่เป็นการเดินป่ามากกว่า 
เพราะพระนักธุดงค์เขาเตรียมพร้อม ทั้งเครื่องมุ่งห่มไว้กางกันแดดกันฝนคือ 
กลดธุดงค์ ค่ำที่ไหนก็ปักที่นั้น ไม่ว่าที่นั้นจะเป็นป่าเป็นเขา แม้กระทั้งป่าช้า 
ไม่เลือกสถานที่ แต่ก็ไม่ห่างปราศจากหมู่บ้านคนในละเเวกใกล้ๆแถวๆนั้น 
ก็เพื่อที่เข้าบิณฑบาตเพื่อเลี้ยงชีพต่อไปได้ฯ

หลังๆจากได้เที่ยวเตร่เดินป่าอยู่เป็นเวลาค่อนข้างแรมปี
จนมาวันหนึ่งมีได้โอกาสได้แวะวกวน กลับทางมาหาสู่ทางบ้านอีกรอบ
 แต่คราวนี้ไม่ได้จำวัดที่บ้าน จึงได้ไปจำวัดที่วัดแห่งหนึ่งแถว 
อ.ปาย จ.แม่ฮ่องสอนฯ
เพราะว่ามีความสะนิดสนมกับเจ้าอาวาสวัดหนึ่งเป็นการส่วนตัวพอสมควร
มักจะออกเดินทางไปโน้นไปนี้ไปไหนมาไหนด้วยกันอยู่บ่อยๆ
+++++++++++++++++++++
เหตุการณ์ของผมก็คือ เวลาจำวัดนอนที่ไหน ทีไร
จนทำให้เจ้าอาวาสต้องสะดุ้งตื่นช่วงตอนกลางตลอดทุกคืน 
เพราะสิ่งที่ว่านั้นมาทำกิจวัตประจำ คือมาทับร่างกลางคืนตอนนอนหลับ
มีอยู่ครั้งหนึ่งท่านเจ้าอาวาสยังนอนไม่หลับ
แต่ผมกับพวกเณรนอนหลับกันพอสิ่งนั้นมาทับผมดิ้นและร้องตามเคย
แต่เจ้าอาวาสก็นิ่งเฉย 
ที่ผมนอนละเมอร้องเพราะเป็นปกติของผมอยู่แล้ว 
แต่บางที่ก็ร้องหาคนมาช่วยแต่เขาบอกว่าฟังไม่ค่อยจะรู้เรื่อง
คือร้องไม่ค่อยออกภาษาคนร้องธรรมดา
เกิดขึ้นอีกคืนนั้นรู้สึกว่าตอนสิ่งนั้นกำลังทับร่างอยู่นั้นผมดิ้นถีบอย่างจริงๆจังๆ
 คือว่า ถีบจนถีบโดนเข้าพูดได้เลยว่า ถีบโดนช่วงหน้าท้องรู้สึกนิ้มๆ
 เหมือนถีบหน้าท้องคนยังไงยังงั่นฯ

แล้วเขาก็ปล่อยเพราะถีบเข้าอย่างแรง อีกอย่างถ้าหากเขาจะมาอีกรอบ
จะมีความรู้สึกได้ หรือได้ยินเสียแปลกๆ แต่ถ้าไม่มาแล้วก็หลับต่อได้สบายๆ
ช่วงนั้น ช่วงหนึ่ง เป็นช่วงใกล้ มหาสงกรานต์ หรือวันปีใหม่เมืองฯ
ท่านเจ้าอาวาสพูดขึ้นมาว่าท่านจะตั้งขันครูเนื่องในวันปีใหม่เมือง
เพื่อจะจุดเทียนชัย สะเดาะเคราะห์ ต่อชะตา เสริมดวง และก็สักหาญแดง 
หรือ (หมึกแดง)สูตรมหาเสน่ห์
 ณ ตอนนั้นพรรษาของผมที่เป็นพระตอนนั้นน่าจะได้ที่สองที่สามแล้ว 
ติดตามกันมาตั้งแต่ไหนก็ไม่รู้จำได้ว่าตั้งแต่เป็นสามเณรน้อยเท่านั้น 
พอถึงวันมหาสงกรานต์หรือ หรือ (ปีใหม่เมือง)
ตอนนั้น เจ้าอาวาส ก็ทำการ ยกครู บูชา สักการะ ตามวิถีประเพณี 
ของครูบาอาจารย์ของท่านฯ

และทำการสัก ที่เป็นสูตรมหาเสน่ห์ที่เป็นหมึกสีแดงๆ หรือ (สักน้ำมันแดง)
ตามวิถีโบราณของชาวไทยใหญ่การสัก ของท่าน สักเป็นจุดๆบ้างฯ 
ตั้งแต่ช่วงหน้าท้องขึ้นบน ตอนนั้นหมู่วัยรุ่นชายหนุ่มหญิงสาวในหมูบ้าน
ก็พากันมาสักกันเยอะแยะ เพราะถือว่า สักมหาเสน่ห์ช่วงวันมหาสงกรานต์
(ปีใหม่เมือง) เป็นวันมหามงคลอันยิ่งใหญ่ในรอบหนึ่งปีเท่านั้น ว่ากันไป
ตามความเชื่อโบราณจารย์ที่ได้บันทึกไว้ในตำหรับตำรา 
ที่มีลูกศิษย์ลูกหาที่สืบทอดตำหรับตำราวิชาอาคมฯ

ก็เลยมีการยึดถือปฏิบัติกันมาเป็นทอดๆ
วันนั้นท่านก็เริ่มการสักสีแดง ชึ่งชาวไทยใหญ่เรียกกันว่า(หานแดง)
คือหมึกแดงหรือ(น้ำมันแดง) รวมทั้งสูตรผสมว่านมหาเสน่ห์ 
ว่านมหาเศรษฐี ว่านมหาอุตม์อยู่ยงคงกระพัน ว่านไก่ขัน ว่านแดง 
ว่านสาวหลง หว่าสาวฮุม ว่านไก่งอม ว่านไก่ขัน หลายๆว่าน
เหลือเกินจนผมนับไม่ได้ และมีอีกหนึ่งประการที่สำคัญ 
คือ น้ำเหล็กไหลท่านว่าอย่างนั้น อีกหลายๆอย่าง บ้างก็เป็นรากไม้, 
บ้างก็เป็นหัว, บ้างก็เป็นใบ, เป็นแก่นไม้บ้าง, แก่นจันทร์แดง, 
แก่นจันทร์เผือกบ้าง,แล้ว นำมาลับมาฝน ใส่ร่วมกันในถ้วยเล็กๆ 
รวมทั้ง(หานแดง) 

ท่านเรียกว่าเป็นการผสมสูตรมหาเสน่ห์ ว่านมงคลตามสูตรโบราณฯ
อีกทั้งยังมีกลิ่นหอมจนน่าหลงไหลเลยทีเดียว จากนั้นท่านก็เริ่มสักให้ผม
เป็นคนแรก เริ่มแรกเลยทานสักที่กระหม่อม แล้วลงมาตามคิ้ว จึกทีสองที 
ลงมาเรื่อย ตามหนวดบ้างตามลิ้นบ้าง ตามคางบ้างฯ ลงมาตามไหล่ฯ
ตามข้อแขนฯ ตามข้อสอก ตามหน้าอก เป็นจุดทีสองที ทั่วทั้งร่าง
ในท่อนบน ชึ่งผมก็ดีใจที่ได้สักมหาเสน่ห์กะเขาบ้างฯ 

แถมผมยังเป็นลูกมือของท่านพระอาจารย์เจ้าอาวาสด้วย 
คือท่านให้ผมช่วยกันสักพวกชายหนุ่มหจึกทีสองทีตามแบบที่ท่านสักให้ผม 
เข็มที่ใช้สักเป็นเข็มทำมาจากทองเหลืองปลายแหลมสี่แฉก ที่เรียกว่า(ส่าม)
เป็นคำเรียกใน ภาษาไทยใหญ่ พอสักคนหนึ่งเสร็จก็มี การชุบใส่ในหม้อน้ำ
ที่กำลังต้มเดือดอยู่ท่านว่าเป็นการฆ่าเชื้อ กลัวมีเชื้อติดต่อกันว่ากันไปตามนั้นฯ
พอคืนวันผ่านไป รุ่งอรุณขึ้นอีกวัน ช่วงตอนที่กำลังนั่งฉันเช้ากันอยู่นั้น จู่ๆ 
ท่านเจ้าอาวาสพระอาจารย์ ก็พูดกับผมขึ้นมาว่า
     เอ๊ะ อาการนอนละเมอร้องของท่านไม่ได้ยินอีกเลยน่ะเมื่อคืนฯ
ชึ่งตอนนั้นผมเองก็ไม่ติดใจอะไรมากมายไม่ได้คิดเลยว่าที่สักไปนั้นเป็นไสยศาสตร์เวทมนต์ฯ
หรือแก้ได้อะไรต่ออะไรแต่อย่างใด พอนานวันๆเข้า ก็เริ่มสังเกตเห็นได้ว่า
สิ่งลึกลับนั้นไม่กลับมาทับร่างอีกแล้ว เริ่มหายตั้งแต่สักวันแรก
จนทุกวันนี้เฝ้าดูอาการอยู่ แต่ก็นานจริงๆที่ไม่มาอีก ทุกวันนี้
ใครเขาจะพูดเรื่องผีเรื่องสางที่ไหน ไม่รู้สึกสะทกสะท้านในใจ
และตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา แล้วก็ไม่เคยเจอเรื่องผีเรื่องสางหลอกหลอน
อีกเลย บ่อยครั้งก่อนหน้านั้นชึ่งเคยมีเป็นเรื่องปกติ๚

นั่นอาจหมายถึงอานุภาพความศักดิ์สิทธิ์เวทย์มนต์ที่ผมได้สักมหาเสน่ห์
ตามความเชื่อโบราณเมื่อวันนั้น สิ่งที่มาหลอกหลอน ทับร่าง
เสียงโน้นนี้นั้นที่เคยเป็นมาตั้งกะยังวัยเยาว์ กับสิ่งลึกลับนั้นได้หายไปไร้ร่องรอย
และไม่มีใครสามารถบอกได้ว่ามันมีที่ไปที่มาอย่างไร แม้แต่กระทั้งตัวผมเองยังสงสัย?
ฯโปรดใช้วิจารณญาณ นะครับฯ
 ขออภัยข้อความไม่สละสลวย
 สวัสดีครับ

ปุ่มแชร์